Mis je
Verdrietig staar ik naar een wit vel papier
de blues luid uit de speakers
in mijn gedachten zoek ik jou
wil je ruiken, voelen, horen, zien
je komt gaat weer weg
het zandpad naar beneden leidt naar jouw oneindigheid
bij jou mag ik schreeuwen, huilen, zingen, dansen
schrijf mijn naam in het zand
jij neemt hem mee
ik mis je, jij mijn zee
nu schilder ik jou in alle rust
zo als ik jou in gedachten voel en ziet
voor je weg gaat is hij klaar
dit ben ik hou van jou.
Ben Fontein